امروز رو با یکی از بهترین دوست های قدیمیم گذروندم ! چقدر قدم زدن توی برف ها خوب بود، وقتی آدم یکی کنارشه که می فهمتش از راه رفتن خسته نمی شه ، سرما آزارش نمیده ، اون هم دلی و محبت همه وجودت رو گرم میکنه، اون کافه بهت می چسبه، حتی اگه حرف خیلی خاصی هم با هم نزنید و از روزمرگی های عادیت براش تعریف کنی و روز مرگی های اون رو بشنوی ، با این که خیلی هاش شاید تکراری باشه اما خستت نمی کنه .
ممنونم رفیق قدیمی
ممنونم خداجون به خاطر چنین دوستای خوبی ، دوست خوب یکی از بهترین نعمت هاییه که نصیبم کردی