روزنوشت

امروز و فرو رفتن مته تو دست دوستم تو کارگاه ، خیلی دردناک بود، الحمدلله که به خیر گذشت...

انتظار

گـــر چــه پیـمان را شکستم بر سـر پیمانه ام          بـا همـــه بد عــهدی ام آن عـاشق دیوانـه ام

گـــر بــه ظاهــر دورم از درگــاه تو ای نازنیـــن          بـاز هــــم مشــتاق روی دلـــکش جـانـانــه ام

از در مـــیخانه ات ای شـــاهد خـــوبان مـــران          با هـــمه عصیان همان دردی کـش میخانه ام

پـــــرده بردار از رخ زیـــــبا که مشتاق تـــــوام           آن رخ زیـــــبـا ندیــــــده، والــــه و دیــــوانه ام

پادشـــــاه جــــودی و ما بـــنده درگـــاه تـــــو           منتـــــظر بـر درگهت ،زان بخشش شاهانه ام

در مـــــیان بحــر هجران غوطه ور گشتم ولی           باز هـــم در جستجوی گــوهـــــر دردانـــــه ام

همچون من هرگز نباشـد بردرت پیمان شکن            لیــک با الــــطاف غــیر از تو، شـها !بیگانه ام

چون که لطف توست تنها ضامن رســوایی ام           ور نـــه آن گــردم که افشـــان در دل ویرانه ام

انتـــظارت بیش از حــد شد، تحمل تا به کی؟           آفتـــابـا! بـــــهر دیـــــدار رخـــــت پروانـــــه ام

والــــــه و شــــیدا و مـستم لیک، محتاج توام            یک نــــظر بر من نــــــمـا، ای عارف فرزانه ام

روحی فداک...

بهترین کلاس عمرم

امروز یکشنبه و کلاس حاج آقا

بهترین روایت از کربلا رو امروز در کلاس از زبان حاج آقا شنیدم، بدون هیچ روضه و شیونی و سوزناک ترین بیانی بود که به عمرم شنیده بودم، کاش همه آدم های دنیا قدر ساده حرف زدن و ساده بیان کردن رو می دونستند.

دلم کربلا می خواد، خیلی ...

الحمدلله که خدا کلاس مجردها رو قسمتم قرار داد ، به اندازه همه سال هایی که سر کلاس های درسم ، درس به درد به خوری یاد نگرفتم ، این جا درس یاد می گیرم، بزرگ تر میشم ، هیچ وقت نمی دونم برای کسی چه طور توضیح بدم که ما تو این کلاس چی یاد می گیریم ، چون واقعا ما تو این کلاس چیزی نیست که یاد نگیریم، از بحث اخلاقی و روانشناسی گرفته تا بحث مذهبی و سیاسی و علمی . و همه این ها به لطف کسی نیست جز حاج آقا مرادی، امیدوارم همواره سلامت باشند و سایشون بر سرمون باشه .

یا علی

ﭘﻴﻨﺖ ﺑﺎﻝ

اﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻡ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﭘﻴﻨﺖ ﺑﺎﻝ, ﻳﻜﻲ ﮔﻔﺖ ﺗﺎﺯﻩ اﻻﻥ ﻳﻚ ﻛﻢ ﻣﻴﻔﻬﻤﻴﻢ ﺟﻨﮓ ﭼﻴﻪ,ﻣﺎ ﻛﻪ اﻳن ﺟﺎ ﺑﺮاﻱ ﺧﻨﺪﻩ اﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺗﻠﻒ ﺷﺪﻳﻢ, ﭘﺪﺭﻣﻮﻥ ﺩﺭاﻭﻣﺪ,ﭼﻘﺪﺭ اﻭﻧﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﺟﻨﮓ ﺳﺨﺘﻲ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ,ﻣﺎ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﻣﻴﺮﻓﺘﻴﻢ ﺟﻠﻮ  و  ﺑﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﻘﺎﺑﻠﻤﻮﻥ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻴﺸﺪﻳﻢ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻴﻢ  ﻓﻮﻗﺶ  ﻳﻚ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺭﻧﮕﻲ ﻣﻴﺨﻮﺭﻳﻢ, ﻣﻴﺮﻳﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ,اﻭﻧﺎ ﻣﻴﺪﻭﻧﺴﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﻗﺪﻡ ﻛﻪ ﺟﻠﻮ ﻣﻲ ﺭﻭﻧﺪ اﻣﻜﺎﻥ ﺩاﺭﻩ ﺩﺭ ﻗﺪﻡ ﺑﻌﺪﻱ ﺩﻳﮕﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ,ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺯﻡ ﻳﻚ ﺩﺭﺻﺪ ﻫﻢ اﺯﻭﻥ ﺷﺮاﻳﻄ ﺭﻭ ﺩﺭﻙ ﻧﻜﺮﺩﻳﻢ,ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺸﻮﻥ,ﭼﻘﺪﺭ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﺑﻮﺩﻧﺪ و ﭼﻘﺪﺭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ و ﻫﻢ ﺳﻦ ﺳﺎﻝ ﻣﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﺎﺯﻱ ﺑﺎﺭ ﻣﻴﺎﻳﻢ...

ﺩﻝ ﺑﻴﻘﺮاﺭ ﻣﻦ

ﺳﻼﻡ ﺁﻗﺎ ﺟﺎﻥ

ﺩﻟﻢ ﺑﺪﺟﻮﺭ ﻫﻮاﻳﺘﺎﻥ ﺭا ﻛﺮﺩﻩ,اﻣﺸﺐ ﻳﻜﻲ اﺯﻡ ﭘﺮﺳﻴﺪ اﮔﻪ ﻓﻘﻄ ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﺩﻳﮕﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻲ ﭼﻜﺎﺭ ﻣﻴﻜﻨﻲ,ﺧﻮاﺳﺗﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﻛﺮﺑﻼ ﻣﻲ ﺩﻭﻡ, ,ﺗﻮﻱ ﺩﻟﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﮕﻪ ﻣﻴﺸﻪ ﻛﺮﺑﻼ ﻧﺪﻳﺪﻩ اﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﻭﻡ,

اﻳﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ ﺁﻗﺎ,ﺩﻟﻢ ﺑﻴﻘﺮاﺭ اﺳﺖ,ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺩﻟﻢ ﺑﻴﻘﺮاﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻳﺎﺩ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲ اﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻗﺒﻞ اﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﻱ ﻗﻠﺐ ﺯﻳﻨﺐﻋﻠﻴﻬﺎ ﺳﻼﻡ ﮔﺬاﺷﺘﻴﺪ و اﻭ ﺭا ﺁﺭاﻡ ﻛﺮﺩﻳﺪ,ﺣﺴﻴﻦ ﺟﺎﻥ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻧﻴﻢ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻣﻦ ﺑﻴﻨﺪاﺯﻱ...

ﭼﻘﺪﺭ اﻳﻦ ﻧﻮاﻱ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺷﻴﺮﻳﻦ اﺳﺖ :ﺣﺴﻴﻦ ﺁﺭاﻡ ﺟﺎﻧﻢ,ﺣﺴﻴﻦ ﺭﻭﺡ و ﺭﻭاﻧﻢ...