فصل پایانی
این روزها روزهای آخر است، روزهای پایانی، سه سال به سرعت برق و باد گذشت، سال هایی که همه اش در حسرت تصمیم گذشته خود بودم ، حالا تنها منتظر خط پایانم، هر چند زندگی هیچ وقت پایان ندارد، اما منتظرم این فصل از زندگیم تمام شود تا روی آن خط بکشم و فراموشش کنم، هر چند باید کم و بیش چیزهایی از آن را به خاطر بسپارم تا مبادا یادم برود و دوباره تصمیم اشتباهی نگیرم ! مثلا تصمیم به خواندن دکترا در ایران! حاصل این سه سال تنها یافتن دوستانی بود که حالا اگرچه کنارم نیستند اما بودنشان در هر کجای این کره خاکی برایم مایه دلگرمیست، آدم هایی که به لحظه ها و روزهای بی رمق و رنگ و رو رفته ام، رنگ تازه ای بخشیدند، حاصل این سه سال اگر تنها رفاقت با آن ها باشد، به نظرم چندان هم دستاورد بدی نیست، همیشه که نباید حاصل کارمان انتشار فلان مقاله در فلان جرنال یا ثبت یک ایده نو باشد. گاهی پیدا کردن یک رفیق خوب از هر دستاوردی ارزشمندتر است.